'लॅक्स' गांजा धोरणे असलेले देश

ज्या देशांनी गांजा कायदेशीर केला आहे आणि ते लागू करण्यात खूप आळशी आहेत त्यांच्यात फारसा फरक नाही. "वैयक्तिक वापरासाठी लहान रक्कम" धारण करणे ही सामान्य मार्गदर्शक तत्त्वे आहे. बहुतेक प्रकरणांमध्ये, आपण आपल्या स्वत: च्या काही वनस्पती घरी वाढवू शकता. सर्वसाधारणपणे, इतर सर्व प्रतिबंधित कायदे अजूनही लागू होतात, ज्यात विक्री, वाहतूक किंवा रहदारीचा हेतू आहे.

अशा प्रकारे कायदेशीररित्या हाताळल्या जाणाऱ्या काही धोरणात्मक समस्यांपैकी एक म्हणजे मारिजुआना, जे सुचविते की जगभरातील कायद्याची अंमलबजावणी करणारे भांग मोठ्या प्रमाणात निरुपद्रवी मानतात. आपल्याला मिळालेली जागतिक भावना अशी आहे की कोणत्याही देशातील पोलीस काही पोर घेऊन येणाऱ्या प्रत्येकाला अटक करण्याचा प्रयत्न करण्याऐवजी दुसरे काहीही करू शकतील. परंतु तरीही ते मोठ्या प्रमाणात अंमली पदार्थांची तस्करी निवडकपणे नियंत्रित करू शकतात.

जिथे गांजा कायदेशीर केला जातो किंवा त्याची अंमलबजावणी केली जात नाही तिथे, अंगठ्याचा नियम असा आहे की जोपर्यंत तुम्ही तुमच्या व्यवसायाची काळजी घेत आहात आणि तो सार्वजनिकपणे दाखवत नाही, तुमच्या स्वतःच्या घराच्या गोपनीयतेमध्ये, तुम्ही जाळण्यास शांत व्हाल, इ. प्रतीक्षा करा. सर्वसाधारणपणे, मारिजुआनाची ढिलाई धोरणे असलेले देश काही प्रमाणात वैद्यकीय गांजा कायदेशीर करतात.

गुन्हेगारीकरण (अंमलबजावणी केली जाऊ शकत नाही)

अर्जेंटिना, बर्म्युडा, चिली, कोलंबिया, क्रोएशिया, झेक प्रजासत्ताक, इक्वेडोर, जर्मनी (सध्या), इस्रायल, इटली, जमैका, लक्झेंबर्ग, माल्टा, पेरू, पोर्तुगाल, सेंट व्हिन्सेंट आणि ग्रेनेडाइन्स, स्वित्झर्लंड, ऑस्ट्रिया, बेल्जियम, एस्टोनिया, स्लोव्हेनिया, अँटिग्वा आणि बारबुडा, बेलीझ, बोलिव्हिया, कोस्टा रिका, डॉमिनिका, मोल्दोव्हा, पॅराग्वे, सेंट किट्स आणि नेव्हिस आणि त्रिनिदाद आणि टोबॅगो.

अनिवार्य नाही (कोणीही काळजी घेत नाही)

फिनलंड, मोरोक्को, पोलंड, थायलंड, पाकिस्तान, बांगलादेश, कंबोडिया, इजिप्त, इराण, लाओस, लेसोथो, म्यानमार आणि नेपाळ.